Om te weten hoe ik als lezer geëvolueerd ben, moet ik beginnen bij mijn kinderjaren. Omdat ik geboren ben in 1974 lijken mijn kinderjaren een ver verleden. Toch probeer ik een overzicht te geven van de weg die ik als lezer heb afgelegd, waar ik mij nu bevind en waar ik in de toekomst hoop te geraken. Het wordt een spannende tocht door mijn verleden met onverwachte herinneringen en leuke weetjes. Laten we samen mijn leesverleden ontdekken.
Hoe het allemaal begon
Al van kleins af aan was ik gefascineerd door lezen en voorlezen. Mijn moeder, die kleuterleidster was, had een voorliefde voor voorlezen. Het lezen werd ons met de paplepel ingegeven. Ze las voor mij de boekjes van Musti en Nijntje (Dick Bruna) waarin heel leuke rijmpjes stonden. Ik kende de rijmpjes dan ook al snel uit het hoofd. Dit tot grote ergernis van mijn kleuterjuf en mijn moeder want ik verbeterde hen wanneer ze "freestyle" lazen. Zelfs mijn vader waagde zich soms aan een voorleessessie.
Toen ik zelf kon lezen, bezocht ik zeer regelmatig de dorpsbibliotheek, die toen nog bestond. In een oude kast vond ik de boeken van toen zoals de hele reeks boeken van Tiny, het dagboek van Madelief (Kuijer G.), Goed gedaan Tanja (Van Boxtel J.) en vele andere. In het vierde leerjaar las de juf altijd voor uit Pluk van de Petteflet (Annie M.G. Schmidt). Dit boek heeft toen een grote indruk op mij gemaakt en ik heb het pas zelf gekocht om samen met mijn 9-jarige dochter te lezen. Voorlezen heb ik altijd fijn gevonden. Als oudste van 12 neven en nichtjes was ik altijd degene die met veel plezier voorlas aan de kleintjes.
Gedichten hebben mij als kind ook altijd gefascineerd. Het begin van één gedicht van Annie M.G. Schmidt is mij steeds bijgebleven: "Dit is de spin Sebastiaan, het is niet goed met hem gegaan, luister!" Ik hield zelf een plakboek bij met gedichten. Daarin verzamelde ik allerlei kaartjes of ik schreef er een mooi tekstje in dat ik ergens vond. In die tijd bestond er nog geen internet en moest een naslagwerkje zelf aangelegd worden.
In het eerste middelbaar moesten we het boek Xanthippe (Paul Lebeau) lezen. Dit boek heb ik nooit tot het einde uitgelezen, ik weet alleen nog dat het over Socrates ging maar het boeide mij absoluut niet. Het is duidelijk dat het boek niet was aangepast aan mijn literaire competentie op die leeftijd. Later kwam er nog De komst van Joachim Stiller (Lampo, H.) wat ik beter kon appreciëren. Thuis las ik de boeken van Anna Ballerina (Pfaue J.) en Kruistocht in Spijkertocht (Beckman T.). Naarmate ik ouder werd, kwamen er ook boeken van Catherine Cookson bij.

Als jong meisje sprak de romantiek me erg aan. Daar tegenover stonden de boeken van John Grisham, van wie ik een hele reeks heb gelezen waaronder Advocaat van de duivel, de Cliënt en de Jury. Ik hield van de spanningsopbouw van het verhaal en het vraagstuk dat moest worden opgelost.
Door de jaren heen bouwde ik een heuse bibliotheek op van diverse genres. Er wordt tijdens de vakantie regelmatig een uitleendienst opgestart om anderen aan leesvoer te helpen. Omdat mijn kast te klein werd en mijn koffer op vakantie altijd te zwaar was, kocht ik een drietal jaar geleden een e-reader zodat ik altijd voldoende leesmateriaal bij me heb en ik op vakantie geen Engelstalige stationsromannetjes meer hoef te kopen.
Als ik kijk wat er vandaag in mijn boekenkast staat, stel ik vast dat mijn leesvoorkeur gedurende de jaren een evolutie doorgemaakt heeft. Tot voor enkele jaren ging mijn voorkeur uit naar zinderende thrillers van Nicci French, Karin Slaughter, Tom Patterson, Jeffery Deaver en Patricia Cornwell. De Millenniumtrilogie van Stieg Larsson heb ik in sneltreinvaart uitgelezen omdat de gebeurtenissen van Lisbeth Salander zo meeslepend zijn.
De ommekeer
Enkele jaren geleden kwam ik toevallig mijn beste vriendin van de middelbare school terug tegen. Zij heeft, net als ik, een passie voor lezen, maar ze heeft een duidelijke voorkeur voor romans. Ze overtuigde mij enkele van haar boeken te lezen. Ik geraakte geïnteresseerd in de werken van onder andere Khaled Hosseini, Saskia De Coster en Donna Tarrt. De eenzaamheid van de priemgetallen (Giordano P.) is een boek waar ik erg van genoten heb, het gaat over eenzaam en anders zijn en de gevoelens die daarbij de kop opsteken. De dubbele bodem van het verhaal vind ik intrigerend.
"Het zijn argwanende, eenzame getallen en daarom vond Mattia ze prachtig. Soms dacht hij dat ze per ongeluk in die rij waren terechtgekomen, dat ze erin vastzaten als pareltjes in een parelsnoer. Maar op andere momenten vermoedde hij dat ook zij misschien net zo hadden willen zijn als de andere, gewone getallen, maar dat ze daar om de een of andere reden niet toe in staat waren"(Giordano P., 2010).

Ondertussen zoeken we samen romans die we dan aan mekaar uitlenen. Ik kies niet meer resoluut voor één genre, het belangrijkste voor mij is om af te wisselen tussen genres. Soms lees ik 2 boeken tegelijk, een moeilijker boek voor overdag en een ontspannend boek om te lezen voor het slapengaan. Ook van een chicklit kan ik tussendoor genieten, vooral de boeken van Jill Mansell helpen me uit de spanning of gevoelens van een vorig boek te geraken.
Toen mijn kinderen klein waren las ik hen iedere avond voor. Eerst waren dit vooral prentenboeken, later kwamen er dan ook leesboekjes bij die zij zelf uitkozen in de plaatselijke bibliotheek. De boeken van Annie M.G. Schmidt zijn hier bijna allemaal de revue gepasseerd: Floddertje, Otje en Pluk van de Petteflet. Toen mijn kinderen zelf konden lezen, lazen we afwisselend zodat zij het lezen ook onder de knie kregen. Ook bezochten we samen regelmatig een theatervoorstelling. Een voorstelling over de reuzenkrokodil van Roald Dahl is me altijd bijgebleven omdat ik toen zijn boeken nog niet kende.
Af en toe lees ik een boek dat achteraf verfilmd wordt, maar dit is voor mij zelden een groot succes. Enkel de boeken van Grisham vind ik goed verfilmd. Films zoals The Bone Collector, The Wolf of Wall Street en Twilight Saga waren voor mij minder. Een boek geeft meer details waardoor de lezer zijn fantasie kan aanspraken en zelf gezichten, kleuren en mogelijkheden kan bedenken. Op die manier wordt de lezer opgeslokt door het verhaal.
Op cultureel vlak ligt mijn interesse bij het lichtere genre. Een abonnement van het cultureel centrum heb ik ieder jaar. Daarin voorzie ik een afwisseling van stand-upcomedy, toneel en muziek. Ook voor mijn kinderen bestel ik 1 of 2 voorstellingen, afhankelijk van het aanbod. In de mate van het mogelijke probeer ik enkele keren per jaar een opera, musical of dansvoorstelling bij te wonen zoals "het Zwanenmeer". Muziek is mijn hobby en ik kan dan ook enorm genieten van deze optredens. Jammer genoeg zijn deze voorstellingen dikwijls verder weg en is het niet altijd evident om er te geraken.
Conclusie literaire competentie
Iedere zaterdagnamiddag, wanneer ik moet wachten tijdens mijn dochters dansles, wandel ik door de Standaard Boekhandel en geniet ik ervan nieuwe werken te ontdekken. Ik kijk er dan ook naar uit om een blog op te starten en mij terug te verdiepen in jeugdliteratuur en andere literaire werken. Ik schat mijn literaire competentie op niveau 4 omdat ik wel belangstelling heb voor literatuur en regelmatig een boek lees dat iets meer inspanning vraagt. Psychologische romans die je aan het denken zetten over het leven hebben mijn voorkeur. Bij deze boeken stel ik me zowel empathisch als kritisch op. Ik heb minder ervaring met klassieke oude teksten, maar ik ben zeker van plan mij open te stellen voor deze en andere boeken. Mijn verlanglijstje wordt iedere dag langer. Ik wil zeker nog iets lezen van Brusselmans, Brouwers, Couperus en Louis Paul Boon. Deze boeken bevinden zich allemaal in de bibliotheek van mijn ouders, dus zij kunnen mij met raad en daad bijstaan. Door mij de volgende maanden te storten op literatuur hoop ik te evolueren naar minstens leesniveau 5 en durf ik dromen van leesniveau 6. Het wordt in ieder geval een leerrijke en boeiende reis.
Wind mee, is wind tegen als je de andere kant op wilt.