Roest
Na de crisis in de mijnstadjes ziet de toekomst in de Valley er niet rooskleurig uit. Isaac, die voor zijn zieke vader zorgt na de zelfmoord van zijn moeder, blijft niet bij de pakken zitten en vertrekt met pak en zak naar Californië. Zijn vriend Billy, een beloftevolle baseballspeler die zijn toekomst vergooid heeft, vergezelt hem de eerste kilometers. Wanneer ze betrokken raken bij de moord op een zwerver en Billy verdacht wordt van de moord, verandert dit het leven van de twee vrienden voorgoed. Terwijl Billy overleeft in de gevangenis, beleeft Isaac bange momenten tijdens zijn vlucht. Hij beseft dat hij de dodelijke steen gegooid heeft en krijgt last van zijn geweten. Zal hij zichzelf aangeven of laat hij Billy in zijn plaats boeten?
Het verhaal speelt zich af in de jaren negentig. Wegens de crisis is er in de Valley is er weinig werkgelegenheid en vele fabrieken staan leeg. Tijdens het boek komen de verschillende stadjes van de Valley aan bod waarlangs Isaac passeert tijdens zijn vlucht.
‘Ze hadden het krap. Ze wachtten eindeloos tot de fabrieken weer opengingen. Maar de fabrieken bleven mensen ontslaan, overal in de Valley, en toen sloten ze.’
Billy was de held van het baseballteam maar heeft na zijn school niets van zijn leven gemaakt en woont samen met zijn moeder in een armzalige caravan. Isaac daarentegen is een pientere student die met zijn vader vereenzaamt in een te grote woning. Door het overlijden van zijn moeder heeft hij voor zijn zieke vader gezorgd en zijn studies vroegtijdig stopgezet.
Het thema van dit boek is hoop, realiteit, uitzichtloosheid, vriendschap. De jongeren leven in sociaal uitzichtsloze omstandigheden en leven in de hoop op een beter leven maar worden met de harde realiteit geconfronteerd. Wanneer Billy in de gevangenis belandt voor de moord die Isaac gepleegd heeft, weigert hij zijn vriend te verraden.
Op de cover van het boek prijkt een verroeste nagel. Het symboliseert de toestand van de steden en bedrijven in de streek. Alles staat te verkommeren en er is weinig hoop op beterschap. Ook symboliseert het de toestand van de jongeren. Zij hebben het gevoel te verkommeren in de verlaten stad.
Het boek is opgesplitst in vier grote delen. Tijdens deze delen wordt er telkens een hoofdstuk besteed aan ieder personage. De situatie waarin de personages zich bevinden en de psychologie van alle personages wordt volledig uitgediept. De lezer kan de hoofdpersonages helemaal doorgronden. De wisseling van de verhaallijnen maakt het wel moeilijker om de tijd waarin iets gebeurt correct in te schatten. Soms wordt de tijd enkele uren of dagen teruggespoeld. Het discontinu verhaalverloop zorgt er wel voor dat de spanning opgebouwd wordt.
Door het meervoudig vertelperspectief duurt het soms even om als lezer terug in het verhaal te komen. Maat toch is het een interessante manier om het verhaal te vertellen. De verschilldende verhaallijnen worden door de personages zelf verteld met hun eigen gevoelens en ideeën. Soms zit er minder vaart in het verhaal van Isaac en is de afwisseling wel welkom. Het “alter ego” van Isaac is een goeie zet van de auteur. De kid kan alle enge situaties aan en doorbreekt het soms langdradige relaas van Isaac.
' Twee straten verder aan de rand van het dorp hoorde hij een fles breken op straat, en toen hij zich omdraaide zag hij dat een groep mensen hem volgde, hij zag hun silhouetten tegen het licht. (...) Achtervolgd door bandieten houdt de kid vol, deze keer zonder blessure.'
De plaatsen en omstandigheden worden in het boek zeer uitvoerig beschreven en het laat weinig aan de verbeelding over. De auteur hanteert een eenvoudige, beschrijvende schrijfstijl met regelmatig figuurlijke taal wat het boek een poëtisch tintje geeft.
‘De zon scheen helder, hij voelde hem op zijn huid, kietelden als strelende vingers, hij stond zichzelf niet toe in slaap te vallen, het was zo’n fijn gevoel.’
Het boek is zeker een aanrader voor jongeren. Het is ook te begrijpen dat het een prijs heeft gekregen van de kinderjury. Het boek is spannend maar laat tegelijkertijd de jongere kennis maken met een rijk taalgebruik. Spijtig vind ik dat het verhaal een open einde heeft waardoor er nog veel vragen onbeantwoord blijven en de ontknoping niet duidelijk is. Toch is dit zeker geen reden om het boek links te laten liggen.
Wind mee, is wind tegen als je de andere kant op wilt.