Roodkapje (Louis Paul Boon)

Origineel

In het originele sprookje is Roodkapje een blond meisje met rode cape. Het blond staat voor de onschuld. In die tijden werd zwart en bruin geassocieerd met slecht. Vandaar dat de wolf een bruine vacht had.

Het originele verhaal is gebaseerd op de angst en haat die er vroeger bij de mensen bestond tegenover wolven. Het wil kinderen aanmanen voorzichtig te zijn en enkel naar hun ouders te luisteren. Het verhaal laat hun zien wat er gebeurt als ze naar vreemden luisteren. In het sprookje raadt de wolf Roodkapje aan om verder het bos in te gaan. Volgens hem staan daar mooiere bloemen. Terwijl Roodkapje zijn raad opvolgt, haast de wolf zich naar het huisje van grootmoeder. Hij eet haar op en neemt haar plaats in. Wanneer Roodkapje bij grootmoeder aankomt, ligt de wolf in bed. Wanneer Roodkapje vraagt waarom hij zo’n grote mond heeft, antwoordt de wolf dat hij haar daarmee wil opeten. Daarna verschijnt er een jager die Roodkapje en grootmoeder redt uit de buik van de wolf.

Volgens Freud zitten er in het verhaal mythologische kenmerken. Vooral de vraag hoe kinderen geboren worden zou centraal staan. Daarbij staat de wolf symbool van de vleselijke lust. Anderen beweren dat het pad betekent dat Roodkapje op weg is naar haar volwassen leven en het rode kapje stelt haar menstruatie voor.

Bewerking

Louis Paul Boon heeft zich hierdoor duidelijk laten inspireren. Roodkapje is een opgroeiende tiener die zich graag spiegelt in de vijver van het bos wat haar ijdelheid uitdrukt. Ze wordt naar grootmoeder gestuurd met oude pannenkoeken. Wanneer ze bij de vijver staat, komt mijnheer Dewolf tot bij haar. Hij doet haar oneerbare voorstellen waar Roodkapje niet op in gaat. Roodkapje heeft ook meer zelfbesef. Wanneer ze grootmoeder vraagt of ze dood is, beseft ze dat dit een domme vraag is.

De auteur zet ook de naïviteit van Roodkapje in de verf. Ze kruipt bij de wolf in bed zonder te beseffen dat er iets niet klopt. Aan het einde komt de jager en wordt Roodkapje wraakzuchtig. Ook hier komen erotische zinspelingen aan bod. De jager nodigt haar uit om met zijn toverding te spelen als ze daar behoefte aan zou hebben.

Beide verhalen vertonen een gelijkaardig verloop. Bij Louis Paul Boon wordt alles naar een andere tijd getransporteerd en krijgt het een eerder erotisch tintje. Het verhaal is wel realistischer en verbloemt de waarheid minder dan in het sprookje. Persoonlijk ben ik geen liefhebber van het verhaal en hou ik meer van het eerder onschuldige sprookje. Voor mij is dit verhaal eerder vergezocht, maar de stijl van Boon is zeker herkenbaar.